Tadżykistan
Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 r. w Tadżykistanie wybuchła wojna domowa, w której różne frakcje walczyły o przejęcie władzy. Trwała ona do 1997 r., kiedy to pod naciskiem Rosji i Iranu zostało podpisane porozumienie pokojowe, a na urzędzie prezydenta umocnił się ostatecznie Emomali Rahmon, sprawujący władzę do chwili obecnej.
Prawa człowieka w tym kraju są często łamane, a podstawowe wolności, w tym wolność religii, pozostają na papierze. Prowadzenie edukacji i działalności wydawniczej o charakterze religijnym jest bardzo trudne, a często nawet nielegalne. Władze wymagają rejestrowania związków wyznaniowych, jednak proces ten jest bardzo trudny. W kwietniu 2009 r. weszło w życie bardzo restrykcyjne prawo wyznaniowe, które ograniczyło możliwości otwierania nowych miejsc sprawowania kultu, wprowadziło cenzurę literatury religijnej i umocniło kontrolę państwa nad edukacją religijną.
Populacja chrześcijan, w zdecydowanej większości prawosławnych, zmniejszyła się znacząco wskutek emigracji sprowokowanej wojną domową i jej następstwami. Pozostali w kraju głównie nominalni chrześcijanie, pozbawieni zasadniczo pragnienia szerzenia ewangelii wśród swych rodaków.
Jakkolwiek islam jest oficjalnie religią 94% mieszkańców, to większość z nich znajduje się pod wpływem zoroastryzmu. Po odzyskaniu niepodległości w 1991 r. meczety wyrastały wszędzie jak grzyby po deszczu. Teraz jednak władze znacząco ograniczają budowę nowych i prowadzą różne działania wymierzone w niezależne od państwa formy islamskiej działalności religijnej.
Prośby modlitewne
- Módlmy się, by Bóg odpowiadał na materialne potrzeby mieszkańców Tadżykistanu.
- Módlmy się, by wolność religijna była przestrzegana przez władze.
- Módlmy się, by muzułmanie w tym kraju nie ulegali wpływom radykalnego islamizmu i mieli różne okazje poznać Jezusa Chrystusa.
Tadżykistan